Έκλεισε ακριβώς έναν αιώνα ζωής... Και αφιέρωσε ολόκληρη την ζωή του στον Ολυμπιακό! Ο Αχιλλέας Γραμματικόπουλος, ο θρυλικός τερματοφύλακας της προπολεμικής περιόδου, εντάχθηκε στους «ερυθρόλευκους» λίγους μήνες μετά την ίδρυση του συλλόγου και παρέμεινε εκεί μέχρι την ημέρα που πέθανε σε ηλικία 100 ετών. Ήταν μια μέρα σαν σήμερα, στις 30 Δεκεμβρίου 2008.
Γεννήθηκε στις 16 Μαΐου 1908 στον Πειραιά και από μικρό παιδί έδειξε την κλίση του προς τον αθλητισμό. Σε ηλικία 8 ετών γράφτηκε στον Πειραϊκό Σύνδεσμο και αρχικά ασχολήθηκε με τη γυμναστική και την αναρρίχηση. Ποδόσφαιρο ξεκίνησε να παίζει μετά τα 12 χρόνια του, σε μια ομάδα της γειτονιάς του που την είχαν ονομάσει Αήττητο και είχε ως έδρα την... πλατεία Αλεξάνδρας, κοντά στο Πασαλιμάνι. Σε αυτή την πλατεία έκανε τις πρώτες «βουτιές» στο χώμα για να αποκρούσει την μπάλα κι εκεί ξεδίπλωσε τις πρώτες, αφανέρωτες ακόμη, αρετές σαν τερματοφύλακας. Τα προσόντα του, που ούτε ο ίδιος δεν τα γνώριζε τότε, ήταν αδύνατον να ξεφύγουν από το «μάτι» άλλων Πειραιωτών, που αναζητούσαν παίχτες για να τους εντάξουν στον νεοσύστατο Ολυμπιακό Σύνδεσμο Φιλάθλων Πειραιώς. Εκεί βρέθηκε σε ηλικία 18 ετών και έμελλε να γίνει ένας από τους πιο θρυλικούς ποδοσφαιριστές του. Ο διάδοχος του Κλειδουχάκη
Το 1926 που εντάχθηκε στον Ολυμπιακό, κάτω από τα δοκάρια της ομάδας δέσποζε η μορφή του Κώστα Κλειδουχάκη, του πρώτου τερματοφύλακα στην ιστορία του συλλόγου. Ο νεαρός Αχιλλέας παρέμεινε δύο χρόνια στη «σκιά» του, έμαθε πολλά από αυτόν για την ιδιαίτερη θέση του υπερασπιστή της εστίας και όταν το 1928 ο Κλειδουχάκης αποφάσισε να αποσυρθεί, στον Ολυμπιακό δεν χρειάζονταν να ψάξουν για να βρουν τον αντικαταστάτη του. Τον είχαν ήδη έτοιμο!
Ο Αχιλλέας Γραμματικόπουλος έγινε ο βασικός τερματοφύλακας της ομάδας των πέντε Ανδριανοπουλαίων και παρέμεινε αναντικατάστατος σε όλη την προπολεμική περίοδο μέχρι το 1940. Αγωνίστηκε επί σειρά ετών και στην Εθνική ομάδα και μαζί με τους δύο διεθνείς τερματοφύλακες της ΑΕΚ, τον Ρίμπα και τον Δελαβίνια, θεωρούνται οι κορυφαίοι του ελληνικού ποδοσφαίρου στη θέση αυτή, την προπολεμική περίοδο. Εντυπωσιακός και ριψοκίνδυνος
Ο Γραμματικόπουλος δεν «πτοήθηκε» ούτε με την άφιξη στον Ολυμπιακό ενός άλλου εξαιρετικού τερματοφύλακα της εποχής, του Λεωνίδα Καλογερόπουλου, ο οποίος αγωνιζόταν στον Παναθηναϊκό και το 1928 αναγκάστηκε για λόγους επαγγελματικούς να μετακομίσει στον Πειραιά κι έτσι έφυγε από τους «πράσινους» και μεταπήδησε στους «ερυθρόλευκους», περνώντας στην ιστορία ως ο πρώτος που έκανε αυτή την ιδιαίτερη «διαδρομή» και φόρεσε τη φανέλα και των δύο «αιωνίων» αντιπάλων. Δεν ευτύχησε να παίξει σε πολλά παιχνίδια. Η επιβλητική παρουσία του Γραμματικόπουλου και οι εντυπωσιακές εμφανίσεις που πραγματοποιούσε, καθιστούσαν απαγορευτική ακόμη και ως σκέψη το να χάσει τη θέση του βασικού.
Οι μαρτυρίες της εποχής κι εκείνοι που πρόλαβαν να τον δουν, μιλούσαν για έναν ιδιαίτερα θεαματικό και ριψοκίνδυνο τερματοφύλακα, και ακριβώς αυτά τα δύο στοιχεία τον έκαναν «είδωλο» στον κόσμο της ομάδας. Ήταν ιδιαίτερα σταθερός στις επεμβάσεις του, ικανότατος στις εξόδους του, διέθετε αθλητικό κορμί που του επέτρεπε να πραγματοποιεί δύσκολες εκτινάξεις και δεν φοβόταν να πέσει με τα μούτρα ανάμεσα σε πόδια για να μπλοκάρει την μπάλα. Ο Γραμματικόπουλος ήταν παρών σε όλους τους τίτλους που κατέκτησε ο σύλλογος στο Πειραϊκό πρωτάθλημα, αλλά και στα έξι Πανελλήνια πρωταθλήματα που κατέκτησε η ομάδα τη δεκαετία του '30 (1931, 1933, 1934, 1936, 1937, 1938).
Με την έναρξη του πολέμου το 1940, ουσιαστικά ολοκληρώθηκε η καριέρα του ως ποδοσφαιριστή. Τυπικά έληξε το 1944, όταν σε ένα φιλικό ματς με τον ΑΠΟ Γουδή, κάθισε για τελευταία φορά κάτω από την εστία.
Κληρονομιά του η Ακαδημία
Όπως γινόταν παντού εκείνα τα χρόνια, πολλοί από τους ποδοσφαιριστές που είχε αποχωρήσει από τα γήπεδα και είχαν αναπτύξει ένα κύρος στον χώρο, μετείχαν στα ειδικά σεμινάρια της Ομοσπονδίας και γίνονταν διαιτητές. Το ίδιο έπραξε μεταπολεμικά και ο Αχιλλέας Γραμματικόπουλος, ο οποίος διετέλεσε διαιτητής επί σειρά ετών.
Το πιο σπουδαίο όμως έργο στον μακρύ βίο του δεν είχε ακόμη πραγματοποιηθεί. Αυτό θα ερχόταν το 1967 και θα διαρκούσε σε όλη την υπόλοιπη ζωή του. Εκείνη τη χρονιά, ο πρόεδρος του Ολυμπιακού (και συμπαίκτης κάποτε) Γιώργος Ανδριανόπουλος, σε συνεννόηση με την τότε προπονητή Μάρτιν Μπούκοβι, αποφάσισαν να προχωρήσουν σε μια κίνηση τομή για το μέλλον του συλλόγου, αλλά και του ελληνικού ποδοσφαίρου γενικότερα. Την ίδρυση της Ακαδημίας της ποδοσφαιρικής ομάδας (τα «τσικό», όπως τα έλεγαν τότε, και τα «εφηβικά»). Και όταν ο Γραμματικόπουλος κλήθηκε από τον Ανδριανόπουλο για να γίνει αυτός που θα δημιουργούσε την Ακαδημία και θα την οργάνωνε, όχι απλώς ανταποκρίθηκε, αλλά αφοσιώθηκε με πάθος και αντιμετώπισε ως «ιερή αποστολή» τα νέα καθήκοντά του.
Παρέμεινε στην Ακαδημία του Ολυμπιακού για σχεδόν τρεις δεκαετίες, αλλά και όταν αποφάσισε να αποχωρήσει, δεν πέρασε μέρα που να μην πηγαίνει στις εγκαταστάσεις και να παρακολουθεί την εξέλιξη των νέων παιδιών. Ουσιαστικά παρέμεινε ενεργός ως την τελευταία μέρα της ζωής του. Άλλωστε όλοι θυμούνται πως την άνοιξη του 2008, δηλαδή μόλις λίγους μήνες πριν πεθάνει, ήταν κανονικά στο γήπεδο για την παραδοσιακή ετήσια αναμέτρηση των παλαιμάχων Βραδυποριακός-Ταλαιπωριακός και έδωσε το εναρκτήριο λάκτισμα!
«Όλη μου η ζωή είναι ο Ολυμπιακός και όταν θα κλείσω τα μάτια μου, θέλω να λένε όλοι 'ο κυρ-Αχιλλέας η Ολυμπιακάρα'. Αυτά που πέρασα όλα αυτά τα χρόνια στον σύλλογο με κρατάνε στη ζωή και μου δίνουν αναπνοή», θα πει με δακρυσμένα τα μάτια την ημέρα που γινόταν 100 ετών και ο Ολυμπιακός τον τίμησε για την -περισσότερα από 80 χρόνια- προσφορά του και για την κληρονομιά που δημιούργησε στους νεότερους.pro neews...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου